01.01.2021

Jak w kosmosie czy oceanu wodach,

Nie do końca beztroska przygoda,

Lecz warta każdej sekundy życia,

Wszak tyle jeszcze mamy do odkrycia!

Jak Wiatr nieodgadniony co wieje sobie,

Przenosząc myśli w strony obie,

To znaczy pomiędzy naszymi głowami,

W chwilach gdy jesteśmy gdzieś sami.

Taka natura jest widać przyrody,

Zatem nie może zabraknąć też wody,

Co płynie, a płynąc uspokaja nastroje,

Jak wtedy gdy jesteśmy razem oboje,

A i ogień się wówczas nagle pojawia,

Namiętności gorąc kusi, namawia...

Sprawia, że stajemy się sami,

Namiętnymi płomieniami.

A po wszystkim leżymy oboje na ziemi,

Nadzy, naelektryzowani, porażeni.