04.10.2020

No dobra będzie wesoło, a nawet figlarnie,

Kocie Mój Drogi to nie jest banalne,

Lecz wielce prawdopodobne może szalone,

Jesteśmy dwa Koty sobie przeznaczone.

I niech mówią co chcą, niech stukają swe czoła,

Nic i nikt mnie od Ciebie odciągnąć nie zdoła!

A teraz skupię się na chwili, która była...

Wiesz o czym piszę? Jakże ona miła!

Jak jeden organizm psotne te Koty,

Każde miało dość spore ochoty,

Nie było siły, które by je zatrzymała,

Gdy się złączyły ziemia zadrżała,

Nie sprawa wagi ani nawet siły...

Lecz emocji które temu towarzyszyły.

Tak wygłodniałe Koty, które na Siebie czekały,

Znalazły tę chwilę i się wreszcie złapały,

Ich energia gdy się bawiły tak razem,

Krążyła wokół będąc pięknym wyrazem,

Tego jak mocno na Siebie działają,

Karmią się Sobą i przestać zamiaru nie mają.

Bo takie cuda dzieją się tylko wtedy gdy,

Kot z Kotem w życie zamienia sny.