14.04.2022

Świeci słońce, chmury gdzieś tam są, 

Przebiegają sobie, brną...

Tak jak życie bowiem mija, one też, 

Ulatniają się tam czasem gdzieś. 

Ile bowiem czasu mamy?

Ile z Siebie znowu damy?

Jak do serc weźmiemy życia sens, 

By cenniejsze było niźli pens, 

Aby wartość miało nie tylko słowa, 

Lecz w chęciach zaczynania od nowa...

Wiary, zaufania, siły w byciu tu i teraz, 

Wiadomo, że ciężej będzie nieraz, 

Świadomie jednak piszę takie słowa, 

Gdyż chcę zacząć  żyć od nowa, 

Tak! Budować chcę ponownie z wiarą, 

Wyryć życie, które będzie dziarą, 

Już na zawsze we mnie noszone dumnie, 

Aż do chwili gdy spocznę w trumnie.