18.06.2022

Tyle łączeń ponad tym co znamy, 

Ilość chwil wspólnych, które mamy, 

To wszystko w dłoni mej...

Przekazuje wprost do Twej. 

I nie rozpamiętuje sekund złych, 

Nie osądzam myśli tych, 

Które prowadziły do ciemnej komnaty, 

Gdzie człowiek kuli się w sobie a nadzieja na raty. 

Nie analizuje bowiem Ciebie i Siebie na raz!

Bo osobno nie istniejemy nie ma Nas!

W tym sęk jest bowiem i wiesz to Ty!

Beze mnie czy Ciebie nie istniejemy My!

A tak właśnie już oddychamy, 

Budujemy drogi, którymi się poruszamy, 

Odnajdujemy nowe szlaki, w których czas, 

Nie odpycha, a przyciąga Nas!

Zrozumieć czas najwyższy te kwestie, 

I poskramiać tę niepewności bestię, 

Tłumić "ale", "nie wierze" czy "boję się", 

A zawierzyć w to właśnie, że pragnę Cię!