21.03.2022

Nauczę Ciebie oddychać nadzieją.

Sprawię, że oczy Twe się rozpromienią.

Dotykiem wprawiać będziemy ciała w żar,

A Siebie odbierać będziemy jako dar.

Dla każdego z osobna podany z nieba, 

I czy to śnieg będzie, czy też ulewa,

To za sprawą tego co mamy,

Dzień każdy będzie udany.

A mamy to co Sami dajemy sobie wzajemnie.

Czasami słońce, czasami ciemnie...

Śmiechu salwy, troszkę płaczu cichego,

I powiadam to nie jest nic złego,

Życie zawierać ma bowiem co jest prawdziwe.

Gdyż to buduje, uczy, rozwija uczciwie.

I tacy my bądźmy, nie to, że bez skazy...

Ale miejmy je, a do Siebie zero urazy.

Gdyż nauka życia, to nasze chwile razem spędzone.

Kocham Ciebie i chcę, to przesądzone!