21.08.2022

Nudno mi jakoś, tak gdy nie ma Ciebie, 

Brakuje połowy do zwrotu Siebie...

Bo jak na odległość, a czasem tak bywa, 

To pojawiają się smuteczki, które radość zakrywa. 

Lecz przebrniemy to, zawsze radę dajemy, 

A finalnie będziemy mieli co chcemy, 

O czym marzymy i nad czym pracujemy, 

Dlatego nieprzerwanie idźmy w to jak brniemy. 

Wytrwali jesteśmy, a do tego uparci, 

Nie dbamy czy ktoś Nami wzgardzi...

Bo najważniejsze, że czujemy Nasze dłonie, 

Mamy Siebie, oraz blisko skronie, 

Nocami już częściej śpimy razem niż na dwa mieszkania, 

A to początek drogi zwanej sztuką Kochania. 

Nie ma trwać ona chwilki, momentu czy błysku mgnienie, 

Bowiem życie to jest, a nie mrzonka, marzenie...

I dlatego niech trwa ta droga do końca, najdłużej Kochana.

Przez wieki godzin, lata sekund, od nocy do rana.