21.12.2020

Kot niczym Muppet włochaty,

Trochę w nim mamy, a trochę taty,

Jednak w głowie jest tylko sobą,

W całości kompletną osnową.

Fenomen bym rzekł jakiś taki,

Bo Koty to nie są jakieś nieboraki.

I nawet gdy tak sobie wyglądają,

To swoje wiedzą, a co chcą to mają.

Nie ma w tym przypadku, farta nawet,

Ale nie przeczytasz o tym z gazet.

To jest Koci Świat pełen ich zasad,

Pełen ich myśli i ma własny ład,

Wetknij tam palec podrapią Ci go,

Bo między Kotami tylko Koty są.

I choć czasem wydawać się może,

Że im już nic, a nic nie pomoże,

Jakby nabroiły tak, iż nie ma szans,

Takie... la macabre, la dance!

Ale dziw bierze gdy widzi się za chwile,

Dwa Koty wtulone w Siebie na tyle,

Iż powietrze nie zdoła tam wcisnąć się,

Mówię przecież, to dla Kotów przestrzeń jest.

A to co piszę pojmie jedynie Kot,

Co w umyśle ma pełno dzikich psot,

I kiedy to czyta kącikiem rusza ust,

A jak nie trafiam słowem w jego gust,

To będę i tak bardzo uparty,

Wręcz jakbym miał nosek zadarty,

I przyznam, że bardzo lubię gdy się uśmiechasz,

Tak z dziecinnym zacięciem wesoło brechasz,

Oczami, ciałem, całą sobą jesteś szczęśliwa,

Zapominasz o troskach i nie jesteś lękliwa...

Myślę wówczas – Tak! Ona jest spełnieniem snów,

I czekam cierpliwie a za nowiem kolejny nów,

Nieważne! Nie myślę co się stanie, co będzie...

Widzę, czuję i dostrzegam Ciebie wszędzie!

Dla mnie już Kot będzie jeden – Ty!

Tak! Twój uśmiech jest dla mnie cny.

I teraz czuję jakby Kącik ust poszedł w górę,

Uwielbiam go! Aż wywaliło mi gęsią skórę!

Bądź szczęśliwa Kocie, świat jest prosty,

Nie wszystkie słowa wymagają riposty,

Uczę się teraz najtrudniejszej sztuki, pojąć ją chcę,

Czekam Ciebie i do Ciebie brnę...

A każde kroki to są czasem nie lada wyzwania,

Lecz sprostam im – będziesz ze mną jadała śniadania!