08 stycznia 2021, 23:50
Jak to się stało, że kot mały,
Dorósł nagle, ogarnął się cały.
Pozamiatał dziecięce marzenia,
Wie już, że wszystko się zmienia,
Płynne są sprawy, życie samo płynie,
Ale Kot żyje - On z tego słynie,
Nie zobaczysz go gdy nie chce tego,
Z troskami na twarzy bądź złego.
Taki to jest już jegomość dziwny,
Czasami infantylny, zbyt naiwny,
Pogodzony z wieloma sprawami,
Wie, że świat ocieka sławami…
Sztucznym, plastykowym tłumem,
I karmi się tym medialnym szumem.
Kot woli być na uboczu, po cichu tak,
Chce odnaleźć spokój, jakiś znak,
Na to, że jutro będzie lepiej już,
Kolejny dzień zbierze poprzedniego kurz,
Odejdzie w niepamięć co głupie i złe,
Miłości, spokoju i szczęścia Kot chce!
...
Zatem nie dziw się gdy jestem jak cień tutaj,
Proszę nie denerwuj się tylko poszukaj…
Odpowiedzi na najprostsze pytanie Kocie,
Czy najcenniejsze jest to co oblane w złocie?
Czy może to co cenne jest samo w sobie?
To właśnie sprawia, że myślę o Tobie…
Jesteś skarbem będąc samą Sobą,
Nie umiem przestać pragnąć być z Tobą,
Tak po prostu przy Twojej osobie,
Ale jednocześnie w sercu i głowie.
I bolą myśli, w które nie chce wierzyć…
Że kiedyś może tak Ciebie nie być.
Kocham Cię całym Sobą codziennie to czuję,
I to sie wie, tego się nie analizuje!