12 września 2024, 04:40
Marzenia, które rozsiewamy po świecie,
Nosi je wiatr, pilnuje - nic ich nie zmiecie,
Zanosi je wysoko, ponad chmury,
Tam nie złapie ich cień ponury...
Zazdrośników, niedowiarków, ludzi złych,
Trzymając z dala od spojrzeń mdłych,
Bezpiecznie je do snu ukołysze, utuli,
Będąc blisko pogłaszcze, rozczuli...
By marzenia bezpieczne były i czekały,
Aż na ziemii ruszy ten bałagan cały...
I zaczną spełniać się pomalutku, po kolei.
Niczym za sprawą różdżek czarodziei,
Staniemy wtedy patrząc w górę na chmury
Mając nadzieję, że nie będzie wichury.
Oczekując złapiemy się za dłonie...
Głowy zbliżając, do siebie skronie,
Uzmysławiając, że życie szybko przemija,
A samo czekanie, marzenia zabija.