01 stycznia 2021, 23:46
Jak w kosmosie czy oceanu wodach,
Nie do końca beztroska przygoda,
Lecz warta każdej sekundy życia,
Wszak tyle jeszcze mamy do odkrycia!
Jak Wiatr nieodgadniony co wieje sobie,
Przenosząc myśli w strony obie,
To znaczy pomiędzy naszymi głowami,
W chwilach gdy jesteśmy gdzieś sami.
Taka natura jest widać przyrody,
Zatem nie może zabraknąć też wody,
Co płynie, a płynąc uspokaja nastroje,
Jak wtedy gdy jesteśmy razem oboje,
A i ogień się wówczas nagle pojawia,
Namiętności gorąc kusi, namawia...
Sprawia, że stajemy się sami,
Namiętnymi płomieniami.
A po wszystkim leżymy oboje na ziemi,
Nadzy, naelektryzowani, porażeni.