14 kwietnia 2022, 10:34
Świeci słońce, chmury gdzieś tam są,
Przebiegają sobie, brną...
Tak jak życie bowiem mija, one też,
Ulatniają się tam czasem gdzieś.
Ile bowiem czasu mamy?
Ile z Siebie znowu damy?
Jak do serc weźmiemy życia sens,
By cenniejsze było niźli pens,
Aby wartość miało nie tylko słowa,
Lecz w chęciach zaczynania od nowa...
Wiary, zaufania, siły w byciu tu i teraz,
Wiadomo, że ciężej będzie nieraz,
Świadomie jednak piszę takie słowa,
Gdyż chcę zacząć żyć od nowa,
Tak! Budować chcę ponownie z wiarą,
Wyryć życie, które będzie dziarą,
Już na zawsze we mnie noszone dumnie,
Aż do chwili gdy spocznę w trumnie.