W celu wykradnięcia najcenniejszego skarbu jaki poznałem...
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
Chciałbym umieć się gniewać.
Mimo to, chociaż nie umiem, wolę śpiewać.
Dre zatem japę swą do księżyca nocami,
I chociaż razem to ciągle sami…
Powtarzam słowa od Ciebie słyszane,
Pewnie znowu skończę myśleć nad ranem.
Lecz cieszę się, bo jakby nie patrzeć żyję…
Mogę tworzyć, tęsknić i śmiać się, aż tyle.
To naprawdę jest wiele, dziękuję za chwilę,
Była dłuższa niż oczekiwałem to było miłe!
Nie zapomnę, chociaż tak byłoby wygodniej,
Ale Ty to zrób, będzie rozsądniej.
Ilekroć oczy patrzą w dół,
Widzą wysokość, z której przyjdzie skoczyć.
Nie da się tego ominąć ani zauroczyć…
No też się nie da!
Kto zbyt uwierzył temu bieda!
Pogarda dla Siebie samego za naiwność.
Przecież nic się nie zmienia ta płynność,
Lekkość w ranieniu i niechęci do szczęścia…
Tak jakoś jest, że w każdym coś pęka,
I niech świat lepszym będzie,
Nie tylko tu, a wszędzie…
Tak widać być musi co nie?
Racja jest jedna choć głowy dwie,
Lecz nie mam prawa nikogo zmuszać,
Cieszę się tym co miałem choć pora ruszać.
Kot gdzieś chyba się przewrócił,
Jakoś dziwnie się obrócił…
Zmienił nagle punkt widzenia,
Lecz dlaczego tak się zmienia?
Co takiego się tam dzieje?
Że tak zimnem nagle wieje.
Nawet mróz się zdziwił wielce,
Iż przegrywa on w tej gierce,
Znaczy Kociak jest zimniejszy,
Chociaż przecież jest on mniejszy,
Zatem skąd on ma aż tyle chłodu?
Czy go czerpie gdzieś ze wschodu?
Jakaś inna jest przyczyna…
Iż ten Kociak się zacina.
Zatnie się i nie ma mowy…
Że przemówi ktoś do głowy.
Wszak ten Kot jest tak uparty,
Jak już złości się - nie na żarty!
I tak nawet też się boję, że...
Stracę Kota… Stracę Cię!
Uwierz słowom Mój Kociaku,
Razem z Tobą po ciemaku…
Znajdę te najlepsze drogi wiesz?
Tylko proszę mów, że chcesz!
Wróć z tej trasy brzydkiej, złej,
Razem gdzieś odejdźmy - hey!
I radośnie krzyczmy słowa te,
Kocham Ciebie! Kochaj Mnie!
Wyjątkowe są emocje i humory Twoje,
Pewnie dlatego, że są Moje!
Znaczy czuje się jakby były czymś co chce,
By nigdy nie kończyło się.
Charakter bowiem masz Kobiecy,
Czasem pokładasz mnie nim na plecy,
Lecz pragnę Ciebie całej Kocie drogi,
I tyle ile mają sił moje nogi,
Szedł będę zawsze w Twoją stronę,
Bez Ciebie jakoś tak płonę.
Odradzam się dnia każdego z myślami,
Że to nie przypadek co między Nami.
... Bonus ...
Napiszę jeszcze bonus taki,
Mają chyba tak Kociaki,
Że gdy jeden smuta się,
On do niego bardzo chce!
Pragnie go pocieszyć bo…
Bo się martwi proste co?
Nie chcę prawić głupich gadek,
Lecz tak tylko na wypadek,
Dodam kocich kilka słów,
Jesteś piękna jak ze snów.
Moja jedna, ta jedyna,
Niech ucieka grymas - mina,
Jesteś bowiem idealna!
Kocie, taka niebanalna!
Jesteś właśnie jak masz być,
Tylko z Tobą pragnę być!
Pojąć to i objąć umysłem się nie da,
Mózg prędzej wyparuje i bieda!
Nie ogarnie tego żadna teoria,
I uczony jakiś, bądź sama gloria!
To dzieje się samo i swoim życiem płynie,
Tak oto chłopak zakochał się w dziewczynie.
Ktoś pomyśli to jest nic nadzwyczajnego,
Jednak dla mnie to coś magicznego.
Stało się nagle i tchnęło nowe życie,
I tak oto stary mebel zakochiwał się skrycie.
Patrzył, wzdychał i analizował…
Jednym słowem coraz bardziej fiksował.
Na tej jednej, przepięknej dziewczynie,
I czuł pod skórą, że to mu nie minie.
Zostało i trwa w nim nadal tylko mocniej już,
I nie boi się klątw, wichrów czy burz.
Zakotwiczone marzenia przerodzone w życie
Lecz ten Kot stary nie kocha już skrycie.
Jawnie mówi co czuje i czego pragnie sam,
Najważniejsze Kociaku byś Ty była tam!