W celu wykradnięcia najcenniejszego skarbu jaki poznałem...
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Na haju do raju,
Tobą ujarany...
Czasem wiatrem smagany,
Niekiedy poddany...
Ale Tobie Kociaku,
Jesteś mą przyprawą do smaku.
Moją częścią całości,
Która czasami się złości,
Ale jest, Kocha i dba.
Wie czego chcę, zna.
Kocią troskę czuję każdego dnia.
To miłość jest - prawda?
Kochamy siebie, sobą jaramy...
Wiemy wszak, że Siebie mamy!
Mając wiarę, to wierzę w Ciebie,
A nie w co uczą, że niby coś w niebie,
Uderzam siłą tysiąca fal morskich po to,
By życie płynęło bogate jak złoto.
I nie o wartość tu chodzi, pieniądze, sławę...
Ale o wspólne życie - dobrą zabawę.
Niech problemy są - one zawsze będą,
Ale gdy będziemy razem to nagle zbledną.
Stracą na sile, odejdą w róg kozi,
To jest to co właśnie im grozi,
Gdy dwa Koty, razem, ster trzymać pragną,
A co przyniesie przyszłość, może i zgadną?
Jeśli nie, to też nic nie szkodzi...
Żyjąc razem doświdcza się, brodzi,
Po płytkich kałużach życia i planach które,
Nie muszą być zawsze szare bądź bure,
A właśnie wesołe, kolorowe i pełne odwagi,
Bo Koty to nie sieroty, czy tam łamagi!
Jednym się wydaje, że potrafią dbać o kwiaty,
Robią to zatem przez lata, czasem na raty,
Mają swoje metody, magiczne rozmowy,
Aby kwiatek nie usychał od połowy,
Niektórzy nawet bzikują na tym punkcie niestety,
Wówczas tracą kontakt z rzeczywistością - o rety!
A najważniejsze gdy bilans jest zachowany,
Wówczas kwiatek będzie udany...
I to tyczy się wszystkiego.
Musi być trochę złego ale i dobrego.
Wówczas piekło i niebo ziemię tworzą jedyną,
Taką w swoim rodzaju, dla wszystkich Nas,
A jak mamy żyć pojmiemy gdy przyjdzie czas.
...
Ale tu najważniejsze zaznaczę jest aby...
Mieć kogoś do pary - i to nie od parady!
Wówczas życie idzie jak z płatka,
A gdy to jest jeszcze wariat... wariatka...
Cudownie nagle tak robi już się,
Pojmuje człek w mig jak żyć się chce.
Swoimi oczami przyglądam się Tobie,
Widzę jak piękniejesz w każdej to dobie,
W sekunadach stajesz się coraz piękniejsza,
Afrodyta przy Tobie staje się mniejsza!
Kobieta co szybko skradła moje serce chore,
I uleczyła je traktując jak swoje...
Po kres pragnę i będę Ją nosił w nim dumnie,
Mimo innych emocji, które przychodzą szumnie,
Mówię o złości, niezrozumieniu co kłótnie rodzą!
Wiem, że choć ciężko, uczuciu nie zaszkodzą!
Bo odnalazłem tę jedyną na całym świecie,
I pisze właśnie o Kociej Kobiecie...
Pragnę i chcę! By była na zawsze moja!
Chociaż czasami wychodzi - z Nas - kawał gnoja...
Nieważne to, chory jestem bez Ciebie Kociaku,
Ty moja Bogini, mój afrodyzjaku!
Dziś pojąłem, że wspomnienia głęboko się zakotwiczyły.
Kierunek patrzenia nowy, tęsknoty zaś się nie zmieniły.
Strach przed tym, że może być lepiej - niedowierzanie,
Paraliż emocjonlany i tylko gdybanie...
Wymarsze w poszukiwaniu niedoskonałości świata,
I uciekający czas, czasami jego strata...
Pejzaże, widoki, malowidła w głowach powstające,
Tak śmiałe, niejednokrotnie tak onieśmielające,
I poddaje się temu czekaniu, niewiedzy w co będzie,
Chociaż codziennie Ciebie poszukuję już wszędzie.
W zapachu, w dźwięku, widoku za szybą co płynie,
Nie wiem co? Jak? Dlaczego? Ale to nie zginie!
Ponieważ pragnę byś była, chcę zachować samolubnie Ciebie,
I tak spokojnie się delektować, mieć tylko dla Siebie.